او که عشق و علاقه ی وافرى به اهل بیت و ائمه اطهار (ع ) داشت , طى نامه اى به یکى از نایبان خاص امام زمان (ع ) از او خواست که از محضر حضرت بقیة اللّه بخواهد براى او دعا کند تا خداوند فرزندى صالح و فقیه به او عـنـایـت فـرمـایـد .
تقاضاى آن مردعارف و خداشناس به محضر امام (ع ) رسید.
آن حضرت در جـواب فرمود: او از همسر خود صاحب فرزند نخواهد شد, اما به زودى همسرى نصیب وى خواهد گردید که از وى داراى دو پسر فقیه خواهد گشت .
مطابق وعده ی حضرت امام زمان (ع ) , دوران بى فرزندى سپرى شد و خداوند به او سه فرزند پسر داد کـه دو پـسـرش بـه نـام هـاى محمد وحسین به برکت هوش و حافظه ی فوق العاده شان به بالاترین مراتب فقاهت رسیدند .
مـحـمـد مـعروف به شیخ صدوق در همان دوران طفولیت صاحب نبوغ و هوش سرشارى بود و اساتید خود را به شگفتى وا مى داشت .