یکى از راه‏هاى خداشناسى که در قرآن یافت مى‏شود، فرض خلاف است. بدین معنا که ما در اطراف خود با واقعیّت‏هاى زیادى مواجه هستیم، اکنون زمان و مکانى را تصور کنیم که این واقعیّت‏ها وجود نداشته باشد، در آن صورت چه چیزى اتفاق مى‏افتد و ما باید چه کنیم؟
 * حرکت زمین، به گونه‏اى تنظیم شده است که شب و روز را به وجود مى‏آورد، حال زمانى را تصوّر کنید که همیشه شب باشد. در چنین وضعیّتى ما چه مى‏کردیم؟ «ان جعل اللّه علیکم اللیل سرمدا»
 * هم اکنون زمین در زیر پاى انسان مانند گهواره‏اى آرام است، «والارض فرشناها فنعم الماهدون» فرض کنید اگر با شدّت در حال حرکت بود آیا افراد مى‏توانستند بر روى آن راه بروند وزندگى کنند؟ «لونشاء نخسف‏بهم الارض»
 * اکنون با حفر قنات و چاه به آب گوارا مى‏رسیم، اگر آب، به اعماق زمین فرو رود چه کسى براى ما آب فراهم خواهد ساخت؟ «ان‏اصبح ماؤکم غورا»
 * اکنون آب شیرین در دسترس ماست، اگر آبها تلخ و شور شود چه مى‏کنیم؟ «لو نشاء جعلناه اجاجا»
 * شما درختان را سبز و خرّم مى‏بینید، اگر همه آنها هیزم خشک بودند چه مى‏شد. «لو نشاء لجعلناه حطاما»