سفارش تبلیغ
صبا ویژن

در انتظار ظهور

امام باقر علیه السلام فرمود:

هنگامی که نوح به قوم خود نفرین کرد (و هلاکت آن‌ها را از خدا خواست و طوفان همه را در هم کوبید) ابلیس نزد او آمده گفت: تو حقی بر گردن من داری که من می‌خواهم آن را تلافی کنم!

نوح در تعجب فرو رفت و گفت: بسیار بر من گران است که حقی بر تو داشته باشم، چه حقی؟!

گفت: همان نفرینی که درباره قومت کردی و آن‌ها را غرق نمودی، و احدی باقی نماند که من او را گمراه سازم، بنابراین من تا مدتی راحتم، تا زمانی که نسل دیگری به پاخیزند و من به گمراه ساختن آن‌ها مشغول شوم.

نوح با این که حداکثر کوشش را برای هدایت قوم خود کرده بود، در عین حال ناراحت شد و به ابلیس گفت: حالا می‌خواهی چه جبرانی بکنی؟

گفت:  

 

در سه موقع مراقب من باش! که من نزدیک‌ترین فاصله را به بندگان در این سه موقع دارم:

هنگامی که خشم، تو را فرا می‌گیرد !

هنگامی که میان دو نفر قضاوت می‌کنی !

و هنگامی که با زن بیگانه‌ای تنها هستی و هیچ کس در آنجا نیست !

 

 

 


+نوشته شده در شنبه 92/6/2ساعت 1:20 صبحتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |



 امام صادق علیه السلام فرمود:

«إِنَّ مِنْ أَعْظَمِ النَّاسِ حَسْرَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَنْ وَصَفَ عَدْلًا ثُمَّ خَالَفَهُ إِلَى غَیْرِهِ»؛

در روز قیامت، پُرحسرت‏ترینِ مردم، کسى است‏ که از کار خوبی تعریف کرده؛ اما خود بر خلاف آن عمل کند


+نوشته شده در شنبه 92/6/2ساعت 1:15 صبحتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |



امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:

گناهی که نعمت ها را تغییر می دهد، تجاوز به حقوق دیگران است

گناهی که پشیمانی می آورد، قتل است

گناهی که گرفتاری ایجاد می کند، ظلم است

گناهی که آبرو می بَرد، شرابخواری است

گناهی که جلوی روزی را می گیرد، زناست

گناهی که مرگ را شتاب می بخشد، قطع رابطه با خویشان است

گناهی که مانع استجابت دعا می شود و زندگی را تیره و تار می کند، نافرمانی از والدین است


+نوشته شده در جمعه 92/6/1ساعت 3:9 صبحتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |



حضرت موسی(علیه السلام) از خداوند متعال درخواست کرد که من می‌خواهم همنشین خود را در بهشت ببینم. فرمود: برو در فلان شهر نزد فلان قصاب، او همنشین تو در بهشت است. چون به نزد مرد قصاب رسید دید او در ظاهر مرد متدیّنی نیست. تعجّب کرد و با خود گفت شاید در شب‌ها عبادات مخصوصی دارد. پیش آمد و فرمود: ای مرد من می‌خواهم امشب میهمان تو باشم. قصّاب قبول کرده موسی را به منزل برده غذایی که حاضر بود تناول کرده هر یک به رختخواب رفتند. موسی دید قصّاب تا به صبح خوابید و هیچ عبادی خاصّی انجام نداد . تعجّب او زیادتر شد چون خواست از خانه بیرون بیاید قصّاب گفت: ای میهمان عزیز اندکی صبر کن من یک کار ضروری دارم که باید انجام بدهم بعد از آن با هم از خانه بیرون می رویم. قصّاب رفت و آمدن او مقداری طول کشید. چون مراجعت کرد موسی گفت: کجا بودی که آمدن خود را طول دادی؟ گفت: مرا مادر پیری است که هر صبح و شام به سرپرستی او قیام می‌کنم و تا مرا رخصت ندهد من از خدمت او مرخص نشوم و امر او را مخالفت نکنم. امروز چون با من کار داشت آمدن من طول کشید. بسیار عذر می‌خواهم. موسی(علیه السلام)فرمود: آیا مادرت هیچ دعا در حقّ تو می‌نماید؟ گفت: بلی بسیار دعا می‌کند. موسی فرمود: چه می‌گوید؟ گفت: مادر من می‌گوید ای فرزند خداوند متعال تو را با موسی بن عمران همنشین بنماید. موسی فرمود: بشارت باد تو را که دعای او مستجاب گردید و منم موسی بن عمران و خداوند متعال به من چنین خبر داده که تو همنشین منی در بهشت.


+نوشته شده در پنج شنبه 92/5/17ساعت 5:21 صبحتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |



خداوند تبارک و تعالی حضرت موسی علیه السلام را به چهار چیز سفارش نمود

اوّل این که تا زمانی‌که نمی‌دانی گناهانت آمرزیده شده است به عیب‌های دیگران مپرداز.

دوّم تا زمانی‌که نمی‌دانی گنجینه‌های من تمام شده است، غم روزی‌ات را مخور.

سوّم تا زمانی‌که به سر آمدن حکومت مرا ندیده ای به هیچ‌کس جز من امید مبند

چهارم تا زمانی‌که شیطان را مرده ندیده ای از مکر و فریب او آسوده خاطر مباش


+نوشته شده در پنج شنبه 92/5/17ساعت 5:17 صبحتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |



پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم :

پروردگارم مرا به نُه کار سفارش فرمود. مرا سفارش فرمود به

اخلاص داشتن در نهان و آشکار

و رعایت عدالت در حال خشنودی و خشم

و میانه‌روی در وقت ناداری و دارایی

و گذشت از کسی که بر من ستم کرده است

و عطا کردن به کسی که از من دریغ داشته است

و ایجاد رابطه با کسی که از من بریده است

و این که خاموشی‌ام(توأم با) تفکّر باشد

و گفتارم ذکر(خدا) باشد

و نگاهم درس گرفتن باشد .


+نوشته شده در پنج شنبه 92/5/17ساعت 5:7 صبحتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |



 

می گویند کشاورزی آفریقایی در مزرعه اش زندگی خوب و خوشی را با همسر و فرزندانش داشت. یک روز شنید که در بخشی از آفریقا، معادن الماسی کشف شده اند و مردمی که به آنجا رفته اند با کشف الماس به ثروتی افسانه ای دست یافته اند. او که از شنیدن این خبر هیجان زده شده بود، تصمیم گرفت برای کشف معدنی الماس به آنجا برود. بنابراین زن و فرزندانش را به دوستی سپرد و مزرعه اش را فروخت و عازم سفر شد. او به مدت ده سال آفریقا را زیر پا می گذارد و عاقبت به دنبال بی پولی، تنهایی و یأس و نومیدی، خود را در دریا غرق می کند.
اما زارع جدیدی که مزرعه را خریده بود روزی در کنار رودخانه ای که از وسط مزرعه می گذشت، چشمش به تکه سنگی افتاد که درخشش عجیبی داشت. او سنگ را برداشت و به نزد جواهر سازی برد. مرد جواهر ساز با دیدن سنگ گفت که آن سنگ الماسی است که نمی توان قیمتی بر آن نهاد. مرد زارع به محلی که سنگ را پیدا کرده بود رفت و متوجه شد سرتاسر مزرعه پر از سنگهای الماسی است که برای درخشیدن نیاز به تراش و صیقل داشتند.
مرد زارع پیشین بدون آنکه زیر پای خود را نگاه کند، برای کشف الماس تمام آفریقا را زیر پا گذاشته بود حال آنکه در معدنی از الماس زندگی می کرد!
همیشه برای یافتن فرصت ها و موفقیت درزندگی ابتدا به داشته های خود نگاهی بیندازیم!

 


+نوشته شده در سه شنبه 92/5/15ساعت 3:28 عصرتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |




 

پس از رسیدن یک تماس تلفنی برای یک عمل جراحی اورژانسی، پزشک با عجله راهی بیمارستان شد. او پس از اینکه جواب تلفن را داد، بلافاصله لباسهایش را عوض کرد و مستقیم وارد بخش جراحی شد. او پدر پسر را دید که در راهرو می رفت و می آمد و منتظر دکتر بود. به محض دیدن دکتر، پدر داد زد: «چرا اینقدر طول کشید تا بیایی؟ مگر نمیدانی زندگی پسر من در خطر است؟ مگر تو احساس مسئولیت نداری؟»

پزشک لبخندی زد و گفت: «متأسفم، من در بیمارستان نبودم و پس از دریافت تماس تلفنی، هرچه سریعتر خودم را رساندم و اکنون، امیدوارم شما آرام باشید تا من بتوانم کارم را انجام دهم.»

پدر با عصبانیت گفت: «آرام باشم؟! اگر پسر خودت همین حالا توی همین اتاق بود آیا تو می توانستی آرام بگیری؟ اگر پسر خودت همین حالا می مرد چکار می کردی؟»
پزشک دوباره لبخندی زد و پاسخ داد: «من جوابی را که در قرآن گفته شده می گویم؛ ما از خدائیم و به سوی او  باز می گردیم. شفادهنده خداوند است. پزشک نمی تواند عمر را افزایش دهد. برو و برای پسرت از خدا شفاعت بخواه. ما بهترین کارمان را انجام می دهیم به لطف و منت خدا.»
پدر زمزمه کرد: «نصیحت کردن دیگران وقتی خودمان در شرایط آنان نیستیم آسان است.»
عمل جراحی چند ساعت طول کشید و بعد پزشک از اتاق عمل با خوشحالی بیرون آمد و گفت: «خدا را شکر! پسر شما نجات پیدا کرد.» و بدون اینکه منتظر جواب پدر شود، با عجله و در حالیکه بیمارستان را ترک می کرد گفت: «اگر شما سؤالی دارید، از پرستار بپرسید.»
پدر با دیدن پرستاری که چند لحظه پس از ترک پزشک دید گفت: «چرا او اینقدر متکبر است؟ نمی توانست چند دقیقه صبر کند تا من در مورد وضعیت پسرم ازش سؤال کنم؟»
پرستار درحالیکه اشک از چشمانش جاری بود پاسخ داد: «پسرش دیروز در یک حادثه ی رانندگی مرد. وقتی ما با او برای عمل جراحی پسر تو تماس گرفتیم، او در مراسم تدفین بود و اکنون که او جان پسر تو را نجات داد با عجله اینجا را ترک کرد تا مراسم خاکسپاری پسرش را به اتمام برساند.»
هرگز زود کسی را قضاوت نکنید چون شما نمی دانید زندگی آنان چگونه است و چه بر آنان می گذرد یا آنان در چه شرایطی هستند.

 

 


+نوشته شده در سه شنبه 92/5/15ساعت 3:15 عصرتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |




از لحظه ای که در یکی از اتاق های بیمارستان بستری شده بودم، زن و شوهری در تخت روبروی من مناقشه بی پایانی را ادامه می دادند. زن می خواست از بیمارستان مرخص شود و شوهرش می‌خواست او همان جا بماند. از حرف‌های پرستارها متوجه شدم که زن یک تومور دارد و حالش بسیار وخیم است. در بین مناقشه این دو نفر کم کم با وضیعت زندگی آنها آشنا شدم.

یک خانواده روستائی ساده بودند با دو بچه. دختری که سال گذشته وارد دانشگاه شده و یک پسر که در دبیرستان درس می‌خواند و تمام ثروتشان یک مزرعه کوچک، شش گوسفند و یک گاو است. در راهروی بیمارستان یک تلفن همگانی بود و هر شب مرد از این تلفن به خانه‌شان زنگ می زد. صدای مرد خیلی بلند بود و با آن که در اتاق بیماران بسته بود، اما صدایش به وضوح شنیده می‌شد. موضوع همیشگی مکالمه تلفنی مرد با پسرش هیچ فرقی نمی‌کرد: «گاو و گوسفند ها را برای چرا بردید؟ وقتی بیرون می‌روید، یادتان نرود در خانه را ببندید. درس‌ها چطور است؟ نگران ما نباشید. حال مادر دارد بهتر می‌شود. بزودی برمی‌گردیم...»

چند روز بعد، پزشک‌ها اتاق عمل را برای انجام عمل جراحی زن آماده کردند. زن پیش از آنکه وارد اتاق عمل شود ناگهان دست مرد را گرفت و درحالی که گریه می‌کرد گفت: «اگر برنگشتم، مواظب خودت و بچه‌ها باش.»

مرد با لحنی مطمئن و دلداری‌دهنده حرفش را قطع کرد و گفت: «این قدر پرچانگی نکن.»

اما من احساس کردم که چهره اش کمی درهم رفت. بعد از گذشت ده ساعت، پرستاران زن بی حس و حرکت را به اتاق رساندند. عمل جراحی با موفقیت انجام شده بود. مرد از خوشحالی سر از پا نمی‌شناخت و وقتی همه چیز روبراه شد، بیرون رفت و شب دیروقت به بیمارستان برگشت. مرد آن شب مثل شب‌های گذشته به خانه زنگ نزد. فقط در کنار تخت همسرش نشست و غرق تماشای او شد که هنوز بی‌هوش بود.

صبح روز بعد زن به هوش آمد. با آن که هنوز نمی‌توانست حرف بزند، اما وضعیتش خوب بود. از اولین روزی که ماسک اکسیژنش را برداشتند، دوباره جر و بحث زن و شوهر شروع شد. زن می‌خواست از بیمارستان مرخص بشود و مرد می‌خواست او همان جا بماند.

همه چیز مثل گذشته ادامه پیدا کرد. هر شب، مرد به خانه زنگ می‌زد. همان صدای بلند و همان حرف‌هایی که تکرار می‌شد. روزی در راهرو قدم می‌زدم. وقتی از کنار مرد می‌گذشتم، داشت می‌گفت: «گاو و گوسفندها چطورند؟ یادتان نرود به آنها برسید. حال مادر به زودی خوب می‌شود و ما برمی‌گردیم.»

نگاهم به او افتاد و ناگهان با تعجب دیدم که اصلا کارتی در داخل تلفن همگانی نیست. مرد درحالی که اشاره می‌کرد ساکت بمانم، حرفش را ادامه داد تا این که مکالمه تمام شد. بعد آهسته به من گفت: «خواهش می‌کنم به همسرم چیزی نگو. گاو و گوسفندها را قبلاً برای هزینه عمل جراحیش فروخته‌ام. برای این که نگران آینده‌مان نشود، وانمود می‌کنم که دارم با تلفن حرف می‌زنم.»

در آن لحظه متوجه شدم که این تلفن برای خانه نبود، بلکه برای همسرش بود که بیمار روی تخت خوابیده بود. از رفتار این زن و شوهر و عشق مخصوصی که بین‌شان بود، تکان خوردم. عشقی حقیقی که نیازی به بازی‌های رمانتیک و گل سرخ و سوگند خوردن و ابراز تعهد نداشت، اما قلب دو نفر را گرم می‌کرد.

 


+نوشته شده در سه شنبه 92/5/15ساعت 3:13 عصرتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |



 

 

گنجشکی با عجله و تمام توان به آتش نزدیک می شد و برمی گشت!
پرسیدند: «چه می کنی؟»
پاسخ داد: «در این نزدیکی چشمه آبی هست و من مرتب نوک خود را پر از آب می کنم و آن را روی آتش می ریزم.»
گفتند: «حجم آتش در مقایسه با آبی که تو می آوری بسیار زیاد است و این آب فایده ای ندارد.»
گفت: «شاید نتوانم آتش را خاموش کنم، اما آن هنگام که خداوند می پرسد زمانی که دوستت در آتش می سوخت تو چه کردی؟ پاسخ میدهم: هر آنچه از من بر می آمد!»

 


+نوشته شده در سه شنبه 92/5/15ساعت 3:7 عصرتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( ) |



<      1   2   3   4      >