کسى که به خداى حکیم ایمان ندارد، انسانى است که: 1- خود را بىاصالت، بىهدف و تنها مىبیند و هدفش فقط رفاه و زندگى مادّى است مانند یک حیوان. 2- حرکت خود را یک حرکت جبرى مىداند، نه تکاملى. 3- آینده خود را پس از مرگ، نابودى مىداند چون به زندگى بعد از مرگ و بقاى روح عقیده ندارد. 4- راهنماى او در زندگى، یا طاغوتهاى بیرونى است و یا هوسهاى درونى! 5 - برنامه زندگى او مملوّ از انواع تردیدها، محدودیّتها، نقصها و اشتباهات است. 6- در تفسیر هستى گیج است؛ چون نمىداند چرا آمده؟ و چرا مىرود؟ و هدفش از زندگى چیست؟ تمام فکرش این است که چگونه زندگى کند، نه این که براى چه زندگى کند.
+نوشته شده در شنبه 89/1/28ساعت 12:13 صبحتوسط سیدمحمدرضا سبحانی نیا | نظرات ( )
|
